De diafragma-centreertechniek, gebaseerd op een innovatief gebruik van platen, is oorspronkelijk ontwikkeld om supergeleidende spoelen van CERN’s LHC Corrector-magneten te centreren en vast te klemmen.

In die magneten worden externe krimpcilinders gebruikt om het binnenste cilindrische spoellichaam samen te drukken.

De ruimte tussen de krimpcilinder en het spoellichaam wordt echter ingenomen door het ijzeren juk bestaande uit een stapel ijzer ringvormige lamellen die normaal de voorspanning zouden blokkeren die wordt veroorzaakt door de buitenste krimpcilinder.

Probleem: hoe kunnen we bereiken dat de krimpdruk, uitgeoefend door de krimpcilinder op deze lamellen met ijzeren ring, voorgespannen het binnenste spoellichaam?

De “diafragma-techniek” lost dit op een verrassend eenvoudige en elegante manier op:

1. Het geeft de ijzeren ringen een lichte excentriciteit van een enkele tienden van een millimeter
2. Het stapelt de ringen in verschillende hoekoriëntaties